Bezoek SPV'er

Moe krijgt af en toe bezoek van een sociaal-psychiatrisch verpleegkundige, mw Dragtsma. Zij heeft een soort 'dossier' over Moe en heeft ook met het ziekenhuis afspraken gemaakt wie er waarvoor moest worden ingeschakeld. Aan haar hebben we het psychologisch onderzoek te danken (Karel, kun jij daar eens een korte samenvatting van hier op de blog zetten?)
Afgelopen maandag kwam ze voor een follow-up bezoekje. Hoe verloopt de thuiszorg, hoe gaat het met de maaltijdenservice, gaat Moe nog regelmatig de deur uit, wil ze nog steeds naar een verzorgingshuis enzovoort.
Omdat Karel, JanKees en ik op dat moment bij haar waren, kon ze ons niet wegsturen. maar ze bleek weer helemaal de 'ouwe' Moe te zijn. Het regelmatige eten, controle op medicijngebruik, meer en regelmatiger aandacht van haar kinderen en 'dienstverleners', het blijkt allemaal prima te helpen.
Misschien kan ze binnenkort zelf ook eens lachen om de idiotie van de postorderbedrijven en Readers' Digests in deze wereld?!

We hebben mw Dragtsma gevraagd of ze Karel een kopie wil sturen van de brief van de dokter met de uitslag van de CT-scan. De kans is aanwezig dat er blijvend iets in haar hersenen is beschadigd, omdat ze 2x flink gevallen is. iets dat haar vergeetachtigheid bevordert.

Herinneringen met Moe

Vorige week zondagochtend even naar Moe geweest. Ik belde haar uit bed, het was tegen 10.30u. Ze had lekker geslapen, opnieuw geslapen. ’s Ochtends vroeg was zij al uit bed gegaan, maar tegen het ochtendgloren is zij toch maar weer in bed gekropen en weer in slaap gevallen.

Ik had een 2e afstandsbediening voor de t.v. meegenomen en even wat uitgeprobeerd
terwijl zij, na enige tijd pas, in de gaten had dat Victor binnengekomen was en niet Jan Kees.
Toen zij zich aankleedde heb ik het hok even wat opgeruimd. Terwijl ik het hok enigszins ordende bedacht ik mij dat ik Moe altijd verkeerd beoordeeld heb ten aanzien van het verzamelen van kranten en karton.
Ik vermoed dat zij er zelf niets aan kan doen, tenminste als je bedenkt dat zij een papier/kartonfetisjist is. Het hok stond namelijk opnieuw vol met allerlei dozen.
Zij wist niet hoe snel zij zich moest aankleden om een oogje in het zeil te houden tijdens mijn opruimen van het hok. Alle dozen werden persoonlijk gecontroleerd en met moeite ging zij akkoord met het wegbrengen naar de papiercontainer.
Bij de papiercontainer aangekomen maakte ik uit een opmerking van haar op dat zij die dozen niet voor zichzelf verzamelt, maar voor de Wintertuin. Iedere stuk papier of iedere doos, die voor het leven dat rest in die container wordt opgeborgen, levert geld voor het huis op. Hoe meer papier en karton, hoe zwaarder de container, hoe meer geld verdiend wordt. Simpel maar waar.

Omdat het een prachtige dag was, hebben we een rondje gelopen over het oude bolwerk van Weesp. Even een rondje op zondag in de omgeving van de woning, dat deed vroeger tijden herleven. Ik moest even denken aan de bijna wekelijkse ommegang die wij uitvoerden in Heemskerk: van de Mozartstraat om de tennisbaan heen richting de Marquettelaan en dan de Oosterweg of de Kerkweg op. Ondertussen liepen wij dan scherp fluitend of sissend of een ander lippengeluid voort te brengen richting de hond Timmie. Die oude rakker liet zich door bijna niemand of niets weerhouden als hij door het bos of over het dorpsweggetje of door de tuinen struinde om alles dat 2 of 4 poten had en voor hem wegvluchtte, na te jagen.
De enige voor wie hij respect bleef tonen en naar wie hij altijd luisterde was Moe. Zij had hem tenslotte uit een asiel in Ommen, Overijssel, meegenomen. Wij woonden toen nog in Amsterdam, 3 en 4 hoog in de Biesboschstraat, maar dat mocht de pret niet drukken. Alhoewel…?
Was Timmie al bij ons in Amsterdam of kwam hij pas bij ons toen we al in Heemskerk woonden?


Groet
Victor